حمله نظامیان مصری اوضاع را وخیم تر کرد

متفرق ساختن مخالفین از اردوهایی که در شهر قاهره برپا کرده بودند، باعث ناآرامی و آشوب در سراسر مصر شد. در درگیری میان پلیس و اسلام گرایان دست کم ششصد تن کشته شدند و هزاران تن مجروح. رهبران جهانی در این درگیری ها و کشتار مقامات مصر را به خاطر خشونت بیش از اندازه مقصر اعلام کردند. اما در خود مصر می گویند که از زمان جنگ آخر در مصر، کشور این تعداد کشته در یک روز به خود ندیده بوده است.

آشوب ها در مصر از زمان سرنگونی حکومت محمد مرسی رییس جمهور سابق کشور آغاز شده و همچنان ادامه دارد. در این هفته نیز درگیری ها جان تازه ای گرفته است. می گویند که دلیل این موج جدید آشوب، اقدامی بود که نیروهای پلیس با حمایت ارتش کشور در صبح روز چهارشنبه انجام داد. هدف پلیس، متفرق ساختن طرفداران اخوان المسلمین از اردوگاه هایی بود که در سطح شهر ایجاد کرده بودند. پلیس از محل اول اردوگاه این گروه به سرعت خارج شد. اما در اردوگاه دم، آماده درگیری در حد شدیدتر بود. افرادی که در این اردوگاه حضور داشتند، از مدت ها پیش انتظار حمله را می کشیدند و سنگرهایی از کیسه های حاوی شن و ماسه برای خود درست کرده بودند. در نتیجه، ضمن درگیر شدن با نیروهای پلیس، این اردوگاه تبدیل به صحنه مبارزه واقعی و شلیک گلوله از هر دو طرف شد.

تصمیم دولت برای بکارگرفتن خشونت نیز یک اشتباه بود. ساروات الحِربَوی یکی از مدیران سابق اخوان المسلمین و نویسنده و تحلیل گر مصری در این رابطه به رادیو صدای روسیه می گوید: «اگر نگاهی به اخوان المسلمین، ترکیب حزبی آنها و روابطشان با جاسوسان غربی بیندازیم، برایمان روشن می شود که این سازمان چیزی شبیه به یک ارتش سری است که در هر لحظه می تواند جنگی به راه بیاندازد. در شرایط کنونی، پایگاه مرزی این گروه، میدان قاهره است. آنها عملا این میدان را به اردوگاه جنگی مبدل کرده اند که در آن افراد به معنای واقعی مشعول دیدبانی هستند و نگهبانان جایگزین همدیگر می شوند. در این میدان شعارهایی می دهند که بیشتر شبیه به شعار سربازان در میدان جنگ است. مردم به روشنی برای امری خاص آماده می شوند. در این میان، بیش از همه طرفداران رادیکال و جان بر کف محمد مرسی با شمشیر بیرون آمده اند، اما به اندازه کافی سلاح گرم تهیه کرده اند. این رفتار بی خردانه به خودی خود متوقف نمی شود، بلکه فراتر از این نیز خواهد رفت. به همین خاطر، دولت انتخاب دیگری غیر از متفرق ساختن آنها نداشت و مجبور شد خشونت به خرج دهد».

«آشوب و ناآرامی از قاهره به شهرهای دیگر کشیده شد. اخبار رسمی می گویند که در عرض یک شبانه روز درگیری میان پلیس و اسلام گرایان، دست کم 600 تن قربانی شدند. اما اخوان المسلمین می گویند که دو هزار تن کشته و بیش از ده هزار تن مجروح شده اند.علاوه بر این، مراکز فرهنگی نیز در این درگیری ها دچار صدمات جدی شده اند. اسلام گرایان با استفاده از شرایط بوجود آمده، شروع به سوزاندن کلیسای مسیحیان کردند. و غارتگران فرصت را برای خالی کردن موزه های ملی در الکساندریه و کتاب خانه الکساندریه مغتنم شمردند. در نتیجه، تمامی موزه های مصر را تا اطلاع ثانوی تعطیل اعلام کردند. در کشور اعلام وضعیت فوق العاده و حکومت نظامی در برخی شهرها شده است. روز شنبه، نظامیان مصری و پلیس مسجد مرکزی قاهره به نام «الفتح» را که به سنگر طرفداران محمد مرسی تبدیل شده را تحت کنترل گرفتند.

جامعه جهانی نیز تقریبا یک صدا دولت را به اعمال خشونت علیه مخالفین متهم می کند. در این میان، رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه سخنان تندتری نسبت به بقیه بیان کرده است. وی این حادثه را نسل کشی نامیده. سایر رهبران با خودداری بیشتری در این رابطه اظهار نظر کرده اند. فرانسوا اولاند رییس جمهور فرانسه گفت که در شرایط کنونی، مهم اجتناب از وقوع جنگ داخلی است. باراک اوباما رییس جمهور امریکا نیز از مقامات مصر خواست که هر چه سریعتر حلقه تنگ فشار را بردارد و وضعیت فوق العاده را لغو کند. علاوه بر این، وی اعلام کرد که ایالات متحده امریکا برنامه مانور نظامی خود با مصر را لغو می کند. باراک اوباما قصد ندارد بگوید که سرنگونی حکومت محمد مرسی، کودتا بوده است. زیرا با طرح چنین مساله ای، مجبور به قطع کمک های مالی خود به قاهره می شود. در این صورت اقتصاد مصر دچار شکست جدی شده و امریکا متحد مهم خود را در خاور میان از دست می دهد.

بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد روز شنبه در پیامی اعلام کرد که دولت مصر در چنین شرایط خطرناکی باید اولویت خود را بر جلوگیری از قربانیان بیشتر بگذارد. دبیر کل سازمان همچنین خطاب به مقامات مصر و رهبران سیاسی این کشور گفت که باید برنامه ای قابل اطمینان برای احیای روند سیاسی در کشور تدوین کنند. بان کی مون قاطعانه حمله به کلیسا، بیمارستان ها و سایر ارگان های مردمی را محکوم کرد. وی معتقد است که نارضایتی مردم در هر اندازه ای که باشد، نباید منجر به تخریب زیرساخت ها و نهادهایی شود که برای آینده کشور مهم تلقی می شوند.